Ghost Town Blues Band review: Freddie |
 |
Sinds hun ontstaan in 2009 heeft deze ‘Ghost Town Blues Band al wat deining teweeg gebracht maar één zaak blijft een certitude want ook nu nog staat Matt Isbell aan het roer van deze blues formatie. Sinds hun debuut album ‘Dust the Dust’ uit 2010 zijn Matt Isbell en zijn band een vaste waarde geworden op Beale Street, festivals en clubs. Voor het beschrijven van hun blues moeten we terug naar de jaren 60 en 70. Niet alleen met deze ‘Ghost Town Blues Band’ loopt het goed ook met dat andere project van Matt zijn ‘Memphis Guitar Box’ loopt het lekker maar daarvoor hebben wij hier onze eigen Karel Phlix die met zijn Guttlin ook hoge ogen scoort. Terug nu naar deze ‘Hard Road To Hoe’ van GTBB die de opvolger moet worden van ‘Dark House’ uit 2012. Ook met hun vorig album hebben deze jonge blues artiesten uit Memphis TN net zoals bij ‘Dust The Dust’ een zekerheid van ‘airply’ kunnen verwerven. Naast Alex Piazza op basgitaar en Preston McEwen aan de drums is het destijdse trio uitgebreid met Suavo Jones op trombone, Jeremy Powell op de B3 en Richie Hale op de tenor sax. Extra ‘guests’ zijn ook Vicki Loveland, Marry Dog Isbell en Brandon Santini op de bluesharp, de eerste basspeler Dusty Sikes is er niet meer bij misschien omdat deze ‘Ghost Town Blues Band’ het pad van bluestrio zijn afgegaan en nu het meer met zuidelijkere blues gaan proberen zoals het van trombone en sax gespeende ‘Hate To See Her Go’. Met ‘My Doggy’ raken ze echt op drift richting New Orleans met Brandon Santini als vocalist benaderen ze ook de blues zoals we deze gewend zijn van een Dr. John en toegeven ook de stem van Brandon zit daar voor iets tussen. Met het meer swingende ‘Hate To See Her Go’ mogen we ze gaan vergelijken met een ‘Roomful Of Blues’ uit de beste dagen waar het timbre en gitaarspel van Matt Isbell ons doet terugdenken aan een Duke Robillard. ‘Hard Road To Hoe’ is een veelzijdig album te noemen met heel wat New Orleans en Louisiana blues, met een lekkere Delta ballad zoals op de titeltrack ‘Hard Road To Hoe’ maar ook met een ietwat ruigere blues uit zoals bij hun eerste bezetting met ‘Tried My Worries To a Stone’ of zelfs met een hoog R&R gehalte zoals bij ‘Big Shirley’. Na twee jaar genomineerd te zijn als beste bluesband op de ‘International Blues Challenge’ zal deze garde uit Memphis het dit jaar uiteraard ook goed doen zeker wanneer de bluesrock ballad ‘Nothin But Time’ aan bod kan of mag komen.
|
|
Tracks: Hard Road To Hoe |
|
more info: year: 2015 label: distribution: promotion: Frank Roszak Radio Promotions
|
|